Edebiyat (3) - Alıntılarla ‘’Genç Werther’in Acıları’’

Dünya edebiyatının en büyük yazarlarından biri olan Johann Wolfgang von Goethe, 1749 yılında Almanya’da dünyaya gelmiştir. Yalnızca edebiyatla değil eğitim, doğa bilimleri ve felsefe de içinde olmak üzere pek çok konuyla yakından ilgilenmiştir.

Goethe 1774 yılında, henüz yirmi beş yaşındayken ‘’Genç Werther’in Acıları’’ kitabını yazmıştır. Kitabın yazımı iki hafta kadar sürmüştür ve bu süre oldukça azdır. Mektup-roman içerikli bu kitap, üç bölümden oluşmaktadır. İlk iki bölümü Werther’in dostu Wilhelm’e yazdığı mektuplardır, son bölümde ise olay akışı üçüncü kişi tarafından aktarılmaktadır.


Werther’in Lotte’ye karşı beslediği doyumsuz aşk bir o kadar da imkansızlıklarla çevrilidir. Lotte, Albert ile evli olduğu için her zaman Werther’e karşı mesafeli durmuştur. Werther ise her zaman Lotte’ye karşı olan doyumsuz aşkını doruklarda hissetmiştir, buna engel olamamış, hatta olmak da istememiştir. Sonrasında ise doyumsuz aşık Werther, zaman zaman acı çektiği, zaman zaman mutluluktan köşe bucak olduğu kendi aşk hikayesine intiharıyla beraber hüzünlü bir son vermiştir. Dünya edebiyatının ölümsüz eserlerinden olan ’Genç Werther’in Acıları’ndan derlediğim kesitlerle beraber Werther’in hüzünlü aşk hikayesine hep beraber tanıklık edelim...


‘’Üst tabakadan olanlar, hep kendileriyle halkın arasında soğuk bir mesafe bırakıyorlar. Onlara yanaşırlarsa kendilerinden bir şeyler yitirecekmiş gibi korkuyorlar. Bazı sığıntılar ve kötü niyetli şakacılar da var ki, kendi büyüklüklerini zavallı halka daha yakından duyurmak için aralarına karışırlar...’’


‘’Kendime pek mi güveniyorum ? Yoksa duygularım şaşmıyor mu ? Lotte’nin gönlünü kazanmasından korkacağım tek bir adam tanımıyorum. Ama o, nişanlısından sıcacık bir sevgiyle söz edince, bütün nişanları ve rütbeleri geri alınan, kılıcını teslim eden bir askere dönüyorum adeta. ‘’


‘’Aşksız yaşamak neye yara Wilhelm ! sihirli fener ışıksız olur mu ? Feneri yakar yakmaz, beyaz duvarda renk renk resimler görürsün. Bunlar birer düşten başka bir şey olmadığı halde, çocuklar gibi onları seyredip hayran kalır, mutlu oluruz.’’


‘’Mutluluk da bir aldanış mıdır dersin,Wilhelm ? ’’


‘’Yalnız, senden bir ricam var; bana yazdığın mektubun mürekkebini kurutmak için üstüne kum serpme. Bugün mektubu dudaklarıma götürdüğümde kumlar dişlerimin arasında çatırdadı.‘’


‘’Ben eğer bir deli olmasaydım, şüphesiz dünyanın en rahat, en mutlu adamı olurdum. Bir insanı mutlu etmek için, içinde bulunduğum elverişli şartlar kolay kolay bir araya gelmez. İnsan kendi mutluluğunu kendi yaratırmış sözü ne kadar da doğru ! ’’


‘’Oysa bana gurur veren tek şey duygularımdır. Her şeyin kaynağı, bütün gücü ve kuvveti, bütün sevinçleri ve acıları veren kalptir. Benim bildiklerimi herkes bilir ama, bu kalp yalnız benimdir. ‘’


‘’Şu dünyada henüz değerini kaybetmeyen birkaç şeye karşı anlayışsız, duyarsız ve duygusuz olan insanların bulunması beni neredeyse çıldırtacak. ‘’


‘’İnsan ne anlaşılmaz bir varlık! En gerekli olduğu yerde bütün gücünden yoksun değil mi ? Sevinçten başı dönmüş olsa da, yine küçücük bir yerde kapalı değil midir ? Sonsuzluklar içinde kaybolup gitmek isterken de dönüp dolaşıp yine o kör ve soğuk akıl duvarına çarpmaz mı ? ‘’


‘’Silahlar dolu. Saat on ikiyi vuruyor. Kader bu, önüne geçilmez. Lotte! Elveda, Lotte! Elveda! ‘’










Kaynak: Genç Werther’in Acıları, Goethe